Beide partners hadden een andere geloofsbeleving. Mieke koos om naar een andere kerk te gaan dan haar man Pieter. Ze merkten door het loslaten van elkaar in elkaars beleving dat er minder ruzie was, maar ook minder verbinding. Bij ieder begon na lange tijd toch ook weer het verlangen te leven naar een open gesprek over geloof, maar beiden waren zo bang dat het verwijdering zou opleveren, dus gingen ze het onderwerp daarover uit de weg. We gingen in gesprek.

Gevangen?

Voel je je wel eens gevangen in je relatie? Je vindt je partner dominant, chaotisch, ongevoelig, structuurloos, onverantwoordelijk, egocentrisch, wettisch, te vrij …vul maar in. Je kan wel eens opzien tegen de jaren die nog voor je liggen met de partner die je nu hebt. Je komt niet tot elkaar in de verschillen die je samen ervaart en hebt er keiharde ruzie over of laat elkaar maar met rust, omwille van de lieve vrede. Zoals Pieter en Mieke. 

Bij het lezen van deze titel denk je wellicht aan het letterlijk loslaten van je partner. Misschien komt het woord scheiden wel in je op. In deze blog gaan we het hebben over het soort loslaten wat scheiding als gevolg kan hebben, maar wat er ook voor kan zorgen dat jij je als partner meer verbonden voelt dan ooit tevoren of wellicht stukken vrijer binnen een relatie waar niet alles perfect is. 

Achter de veilige muren

Wat gebeurde in de situatie bij Mieke en Pieter was dat beiden elkaar met rust lieten over het onderwerp ‘geloof’, maar wel angstig, vanachter hun ‘veilige’ muurtjes controle op de ander uitoefenden. De één vond dat de ander een veel te wettische benadering had van het geloof en de ander voelde zich daardoor veroordeeld en vond daarbij dat de ander veel te vrije opvattingen had. Oordeel alom dus. Ik kom zo terug op hoe het gesprek verder liep tussen Pieter en Mieke. Eerst legde ik hen namelijk het volgende uit:

Wat ik vaak bij vrouwen zie is dat ze schieten in een bepaalde controle. Regelmatig hun partner confronteren met het feit dat hij tekortschiet door bepaald gedrag. 

Controle komt zeker ook bij mannen voor, maar over het algemeen kom ik daar vaker het bagatelliseren van de problemen tegen en de neiging om over al deze bezwaren onverschillig of hard heen te walsen. Dit vanuit gekwetstheid natuurlijk.

Eer en eenzaamheid

Dit komt eigenlijk omdat je in de basis een vrouw het hardste raakt wanneer zij het gevoel heeft dat ze er alleen voor staat. Als reactie daarop schiet ze in de controle in een poging om de verbinding weer te herstellen.

Een man raak je het hardste wanneer zijn eer wordt aangetast. Een man wil het goed doen in de ogen van zijn vrouw en kinderen. Wanneer hij de boodschap krijgt dat hij tekortschiet, zal zijn gekwetste aard zich kunnen verbergen achter onverschillige of harde muurtjes. Dit om meer pijn te voorkomen, zich daarbij wanhopig afvragend hoe hij het beter had kunnen doen. Zijn afstandelijke houding zorgt weer voor de gevoelens van eenzaamheid bij zijn vrouwelijke partner. 

Ik legde Mieke en Pieter dit mechanisme uit en dat ik zag dat ze elkaar zo hard raakten, precies op elkaars zwakste plek. Beiden zagen in dat dat zo was en waren er bijna klaar voor om elkaar werkelijk te ontmoeten. Mieke raakte Pieter in zijn eer door hem verwijten te maken en Pieter raakte haar in haar eenzaamheid door zich terug te trekken. Ze zagen in dat ze dit deden en wilden dit niet meer. Het gesprek moest dus anders, maar hoe?

Mieke had nog 1 bezwaar: Het loslaten van elkaar had er volgens haar toch juist voor gezorgd dat ze minder conflicten hadden? Hoe zou het aansnijden van dit beladen onderwerp er dan voor zorgen dat ze weer tot elkaar zouden komen?

De ander vasthouden of loslaten?

Ik vertelde haar dat ze elkaar niet op een constructieve wijze losgelaten hadden, maar dat ze de verbinding losgelaten hadden. Ze hadden elkaar juist op een verkeerde manier ‘vastgehouden’ door de oordelen en afstand. Juist het loslaten van het oordeel en het weer aangaan van de verbinding zou hen kunnen helpen elkaar weer terug te vinden. 

Tijdens het gesprek wat volgde kon ik ze helpen contact te maken met hun diepere lagen van angst en gekwetstheid, verlangens en liefde, die bedolven lagen onder alle argumenten en oordelen. Mieke kon Pieter vertellen hoe bang ze is dat ze het contact met hem verliest wanneer ze samen het onderwerp over ‘geloof’ aansnijden. Pieter kon vertellen hoe geraakt hij is wanneer ze hem het gevoel geeft dat hij een verkeerde denkwijze heeft en kon haar vertellen dat hij niets liever wilde dan het goed doen voor haar en samen hierin op te trekken. Er volgde een liefdevol, eerlijk gesprek over geloof waarbij beiden uit het oordeel en de afstand bleven en hun hart openden voor elkaar door te benoemen wat ze voelden, misten en nodig hadden. Ze konden elkaar weer zien..

Mooi hoe dit werkt hé.. !? Misschien vertaal jij het nu wel naar je eigen situatie. Geloof me, deze principes zijn op elk relatieprobleem toepasbaar, ook op het jouwe! Ook wanneer je dit leest en alle twijfel is toegeslagen, is er hoop op vernieuwing in je relatie.

Het ware loslaten

Werkelijk loslaten heeft in dit verhaal dus niet te maken met emotioneel afstand nemen. Werkelijk loslaten is de ander laten zijn wie die is. In sommige schrijnende gevallen kan dat betekenen dat je niet meer samen in 1 huis kan wonen. Maar veelal betekent werkelijk loslaten dat je je niet meer focust op het ‘verkeerde’ gedrag van de ander, maar dat je op zoek gaat naar het gesprek over wat ieder beweegt en nodig heeft. Zonder oordeel, met de intentie om dichter bij te komen. Met de intentie gehoord te worden en de ander te horen.

Wanneer de verbinding goed slaagt over welk onderwerp dan ook, is loslaten van wat moeilijk is aan die ander veel makkelijker.

Lees jij ook in deze blog dat contact met de ander altijd weer te maken heeft met het contact met jezelf? Lees hierover alles in mijn super leesbare en inspirerende gratis e-book ‘kwetsbaarheid omarmen maakt je STERK’. Je vind het boek onderaan deze blog en ontvangt hem wanneer je even je naam en emailadres invult 🙂

Warme groet, Lydia