Ik heb jarenlange ervaring opgedaan in het begeleiden van mensen die in hun dagelijkse leven onbalans ervaren. Ze lopen hier in relatie met zichzelf en met anderen tegenaan. Ze zoeken uiteindelijk hulp omdat ze het gevoel hebben dat ze aan het overleven zijn en zo niet meer verder willen en kunnen. 

Wanneer de relatie met jezelf of met anderen helemaal niet zo verbindend is, kan je veel pijn en tekort ervaren. Uit ervaring weet ik wat dat betekent. Door me te leren verbinden vanuit mijn eigen kern i.p.v. vanuit een sterke buitenkant heb ik veel meer gelijkwaardige relaties. Maar ook heb ik geleerd hoe ik mijn eigen autonomie meer vorm kon geven. Niet altijd in verbinding zijn, maar ook tijd en aandacht geven aan zaken die ik belangrijk vind en durven uit de verbinding te stappen om ergens een grens te trekken naar de ander.  Een weg van balans zoeken tussen ware verbinding en sterke autonomie. Dit alles begon bij het leren stilstaan bij mezelf.

Je zal merken dat wanneer je contact maakt met jezelf, je op een weg wordt gezet die gaat leiden naar meer rust in je gevoelsleven en je tools in handen krijgt om je vanuit vrijheid te gaan verbinden met anderen.

Het omzien naar en zorg dragen voor een ander zit me in mijn bloed. Wat ik, net zoals veel van mijn cliënten, niet goed geleerd had is hoe ik goed zorg kon dragen voor mezelf en mezelf daarbij als waardevol kon gaan zien. De eerste 30 jaar van mijn leven was ik van dit laatste nog niet goed bewust en stond veel in teken van geven en doen. Dit heeft me veel gekost, maar uiteraard ook veel gebracht. Ik was gedreven in alles, maar struikelde regelmatig tijdens deze hardloop marathon.

Al meer dan 15 jaar ben ik werkzaam binnen de hulpverlening. Eerst in een kindertehuis op de Antillen, later als sociotherapeut in de verslavingszorg en als groepsbegeleider in een schippersinternaat. 

In 2006 startte ik de studie Ervaringsgerichte Relatie-en Gezinspsychotherapie aan het Kempler Instituut .In datzelfde jaar ben ik getrouwd en werd ik zwanger van ons eerste kind. Juli 2007 startte ik met het opzetten van mijn praktijk. Vele praktijkjaren volgden en ook het krijgen en opvoeden van 3 kinderen en het opvangen van een puber-pleegdochter. Daarnaast was ik altijd actief binnen de muziek en deden we vrijwilligerswerk in de kerk.

Een tijd van veel beweging, vrijheid en verantwoordelijkheden. Juist de balans krijgen tussen vrijheid en verantwoordelijkheid is een hele uitdaging geweest. Rond mijn 30ste ben ik gaan leren wat het is om te voelen wat ik zelf nodig heb en dit temidden van een tijd waar nog meer verantwoordelijkheid om me rustte als voorheen. Het was en is een weg van vallen en opstaan geweest om te komen tot een evenwichtig persoon die geleerd heeft hoe zorg te dragen voor de ander en zichzelf daarbij net zo belangrijk te achten. 

Mijn kids hebben me daarin getrokken naar een plek van rust en dingen doen met aandacht. De liefde voor hen heeft gemaakt dat ik alle onrust, gejaagdheid en drukte in mezelf te boven wilde en wil  komen. Ik heb zelf ervaren hoe het is om temidden van alles mezelf niet meer te verliezen, maar juist te hervinden.  

Mijn allergrootste bron van kennis en ervaring ligt echter in het contact met mijn cliënten. Daar heb ik, door me te committen aan hen, werkelijk geleerd wat werkt. Alles in mijn werk richt zich erop mensen te helpen terug te keren naar een staat van rust, vreugde,  verbinding en autonomie. Zowel in hun persoonlijke leven als in hun relaties.